Хүн амьдралыг ямар нүдээр харна тийм л харагдна гэж хүмүүс надад хэлжийнэ. би их харанхуй бүүдгэр зүйлд дуртайлдаа гэхдээ ухаантай хүмүүс цөхрөл дундаас боломжийг олж хардаг тэнэг хүмүүс боломж дундаас цөхрөл олж хардийн гэнэлээ харин би цөхрөлийг үргэлж түрүүлээд харчаад байдаг нь үнээн гэхдээ би энэндээ гутардаггүй яагаад гээч учир нь бид бүгд цөхрөл дундаас өдий зэрэгт хүрцгээсэн шүүдээ. олон мянган жилийн өмнө мөсөн галав юүлж байхад шалдан арьстай сармагчингийн дараачийн хүний дээд талын үеийнхэн тэр хүйтнийг тэсээл гарсан. тэр үед одоогийнх шиг дулаахан байр орон сууц байсан гэж би боддоггүй бас тэр үед хүмүүс цөхрөл итгэл найдвар гэхээс өнөөдрийнхөө хоолыг яаж олох вэ л гэж боддог байсан байх гэж боджийн би яаг сайн мэдэхгүй байна. хэрвээ итгэж байвал бүх зүйл бүтхийн гэнээ тэгээд олон мянган хүмүүс 70 жил итгэж байсан коммунизм одоо хаана байна. хүмүүс коммунизмд итгэдэггүй байсан гэхүү. бас нэг зүйл бид ядуу ч биднээс ядуу нь байна тэрийг хардаа гээд нээг их яс арьс болсон хар хүүхдийн зураг үзүүлжийн. тэгээд яах гээд байгаан тийм бишдээ баярлаад л өөрийгөө азтай гэдгээ мэдрээд л явжаах ёстой юу. бидний муугийн жишээ болгоод явжаагаа нөхдүүд биднээс дээр юмуу адилхан болсны дараа тэгээд юуг харж аз жаргалтайгаа мэдрэхүү ай.
Ай албан тасалгааны цонхоор амьдрал сайхаан харагднаа. харин миний ажлын өрөөний цонх хойшоо харцийм шиг байна.
Бичсэн: dao
харин отгонбаярт бол арай өөрийг хүүрнэн өгүүлнээ гэж хэ хэ тэгэхээр ийм байнаа за за эхний ээлжинд та бишшүү
дараагийнх бол би агуу бишээ бас хэ хэ
бүүр дараагийнх бол хамгийн гол нь харах өнцөг л өөр бол бид цөхрөлийг түрүүлж харах ёстой юм шиг санагддийн цөхрөлийг боломж болгохоос илүү цөхрөлөө анзаарч түүнээс зугтаж явах ёстой ч юм шиг ийм л байна дахиал хэ хэ